Na een interessante carrière als verpleegkundige op een psychiatrische afdeling heb ik mijn kwaliteiten als adviseur ontdekt. De volgende stap naar een carrière als onderwijsadviseur volgde al snel. Ik ontwikkelde mij van praktijkopleider naar hoofd opleidingen in verschillende zorg organisaties. In deze periode zag ik mogelijkheden die organisaties hebben om opleiden in formeel en informele vorm te ontwikkelen. Daar ontstond mijn liefde voor de kenniscirculatie, samenwerking tussen werkveld en onderwijs. Dit werkt versterkt door als projectleider te werken aan het ontwikkelen van praktijkopdrachten voor 4 organisaties in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking in de regio Utrecht in 1996.

Na deze periode heb ik mij gericht op organisaties die het praktijkleren verder wilden ontwikkelen, op gebied van visieontwikkeling, inrichting afdelingen opleiding en strategisch opleiden. Het was in de tijd dat opleiden als passend middel werd gezien om strategisch doelstellingen te behalen en werd het belang gezien van optimaal samenwerking in teams. Veranderingen vonden plaats van binnenuit de teams, er werd gewerkt met empowerment van medewerkers. Maak mensen geweldig en waardeer hun specifieke kennis waren basis tot ontwikkeling.

De overstap naar het onderwijs was een mooie logische stap. “Alice, kun jij met de kennis en ervaring vanuit het werkveld ons leren meer praktijkgestuurd op te leiden”. Een prachtige uitdaging. Na 4 jaar was de relatie met het werkveld geoptimaliseerd en was er ruimte voor inhoudelijke afstemming van het onderwijs. Leerafdelingen kwamen in opkomst en werden opgezet samen met partners. We experimenteerden en leerden.

Deze ontwikkelingen vroegen om mijn eigen bijscholing en dit gaf de mogelijkheden om een oude wens in vervulling te laten gaan en de studie Verplegingswetenschappen aan de Universiteit van Utrecht te volbrengen. Ik studeerde af op de validatie van een vragenlijst over kennis over ouderenzorg in het MBO en we schreven een artikel over onze bevindingen. Deze bevindingen waren niet erg optimistisch en stimuleerden tot het vervolg: het ontwikkelen van een serious game met als doel de wetenschappelijk kennis te ontsluiten voor het onderwijs.

Het bleek dat het aanbieden van juiste onderwijsmiddelen leidde tot enorme vooruitgang in kennis. Dit stimuleerde mij om samen met collega’s dit fenomeen verder te onderzoeken als accountmanager voor twee ROC’s. Anders opleiden, meer praktijkgestuurd, meer levensecht, meer uitgaan van de leervraag en interesses van de student. Het moest toch mogelijk zijn.

De eerste schreden werden gezet op deze weg, in kleine projecten met een ziekenhuis en verpleeghuis in Hilversum werkten we aan gezamenlijk, regelloos onderwijs. Een ware uitdaging voor alle betrokkenen. Ook werd er een blended traject ontwikkeld voor verpleegkundigen, ervaringen werden opgedaan met onderwijs op afstand, e-learning, continue toetsing en leergroep via de app.

Toen de mogelijkheid kwam om al deze ervaringen in te zetten als programmamanager voor Fieldlabs was dat voor mij een logisch stap. Het opzetten van hybride leeromgevingen in 2 steden. 3 ROC’s, 4 zorginstellingen was een prachtige uitdaging. Via methodieken als design thinking en crossing borders werkten we naar nieuwe onderwijsvormen en netwerkorganisaties. Bruggen werden gebouwd die voorheen ondenkbaar waren, oplossingen werden bedacht die origineel en actueel waren zoals inzet van ervaringsdeskundigen.

Mijn ervaringen en deskundigheid in onderwijs en werkveld maken mij een specialist in het creëren van de samenwerking tussen deze systemen. Het beroepsonderwijs is sterk in ontwikkeling en zoekt naar antwoorden en methoden om sneller te kunnen reageren op ontwikkelingen in het werkveld. Oplossingen zijn er zeker en onderzoek wijst uit dat studenten meer tevreden zijn en sneller afstuderen. Het werkveld heeft meer invloed op de inhoud en toont meer eigenaarschap voor opleiden.
De tijd is klaar voor meer innovatie en ik kan daarbij helpen